Logitech G710+

Spis treści
1. Specyfikacja
2. Jakość wykonania
3. Funkcjonalność
4. Wygoda
5. Podsumowanie

Recenzja i zdjęcia są autorstwa naszego czytelnika Kaisera.

UWAGA: Często spotykanym problemem klawiatury G710+ są pękające klawisze (kapsle)!

1. Specyfikacja

rodzaj przycisków	Cherry MX Brown + o-ringi
wymiary	508.2 x 220 x 38.4 mm
waga	1.46 kg
połączenie	2 x USB
N-Key Rollover (NKRO)	pełne, 26 klawiszy
podświetlenie	białe, 5-poziomowe (w tym off), 2-strefowe
programowalne przyciski	6 klawiszy G, 3 profile
hub USB/audio	1 x USB
podpórka pod nadgarstek	jest, odczepiana
kabel	gumowy, 2 m
cena	ok. 600 zł

2. Jakość wykonania

• Materiały i konstrukcja

Jako pierwsza i, jak dotąd, jedyna, klawiatura mechaniczna od Logitecha została wykonana bardzo starannie. Szaro-granatowy plastik stanowiący główny jej materiał łatwo wyczyścić, a zarysowania nieprędko się na nim pojawią. Czarny, połyskliwy plastik, którym otoczono obszar klawiszy i podobny do niego kawałek w rzucającym się w oczy, pomarańczowym kolorze, nie wygląda jednak na tak trwały, do tego łapie odciski palców. W dotyku jest trochę lepki, przypomina lakierowane drewno.
Części, z których został wykonany Logitech, są ze sobą dobrze spasowane. Nic nie trzeszczy pod naciskiem, z wyjątkiem podstawki pod nadgarstki. Przyciski, jeśli zechcemy wyczyścić klawiaturę, możemy wyjąć i z powrotem nałożyć bez obaw o jakiekolwiek uszkodzenie przełączników.

• Klawisze

Symbole na klawiszach zostały wypalone laserem i pokryte warstewką przyjemnego w dotyku plastiku, co sprawia, że znaki nie mają szans się zetrzeć. Krawędzie przycisków zostały wygładzone, podobnie jak sama powierzchnia.

• spód klawiatury

Na spodniej części klawiatury od razu da się zauważyć, że konstrukcja jest trwała. Zastosowane wstawki antypoślizgowe mają kilka milimetrów grubości i są masywne. Odchylane nóżki trzymają się pewnie, nie zaopatrzono ich jednak w gumowe stopki.

Klawiatura przesuwa się tylko, gdy celowo ją popchniemy lub gdy trzymamy ją na wsuwanej pod biurko podstawce i wsuniemy/wysuniemy ją z impetem. Oczywiście, urządzenie przesuwa się łatwiej stojąc na odchylanych nóżkach.

• Podstawka pod nadgarstki

Dołączona podkładka pod nadgarstki zaczepiona na dwóch zatrzaskach trzyma się pewnie i możemy zmieniać dość znacząco kąt jej odchylenia, jednak same zatrzaski nie wyglądają, jakby mogły wytrzymać silne pociągnięcie. Sama podstawka posiada także małe gumki antypoślizgowe.

• Kabel i złącza

Kabel, niestety, nie został opleciony. Z uwagi na to, że jest gruby i niezbyt elastyczny, może w przyszłości doznać otarć, a nawet uszkodzeń. Wtyczki USB nie zostały pozłocone – przez to, jeśli często przepinamy klawiaturę, mogą się pokryć patyną, znacznie pogarszającą jakość połączenia.

3. Funkcjonalność

• Przełączniki Cherry MX Brown

Wytrzymujące do 50-u mln kliknięć brązowe Wisienki wciskają się nieco ciężej, niż Redy, lecz łatwiej od Blue czy Blacków. W połowie długości wciśnięcia dają znać o aktywacji sygnału. Jest to tzw. „tactile bump”, czyli wyczuwalne pod palcem delikatne „haczenie”, które bardzo pomaga przy pisaniu. Do redagowania tekstów najczęściej polecane są jednak niebieskie przełączniki ze względu na słyszalny klik towarzyszący „haczeniu”, którego w Brownach nie uświadczymy. W grach Browny sprawdzają się naprawdę dobrze, jednak, jeśli oczekujemy jak największej sprężystości lub mamy ciężkie dłonie, lepszym wyborem okażą się czarne Cherry. Jeśli zaś rozprasza nas „haczenie”, a pisanie nie jest naszym priorytetem, wybierzmy MX Redy.Browny nadadzą się dla każdego, kto chce pogodzić pisanie z graniem, nie obawia się miękkości przy wciskaniu klawiszy, a wyczuwalny pod palcem sygnał odbiera jako zaletę.

Mechaniczne przełączniki pokrywają prawie całą powierzchnię klawiatury z wyjątkiem klawiszy multimedialnych i specjalnych (do obsługi profili, ich nagrywania i regulacji podświetlenia) – tam zastosowano membrany.

• NKRO

Anti-ghosting umożliwia nam zarejestrowanie wciśnięcia 26 klawiszy naraz spośród wszystkich dostępnych na klawiaturze.

• podświetlenie

Dostępne jest tylko w kolorze białym, ale możemy je regulować w 4 stopniach intensywności lub całkowicie je wyłączyć, i to osobno dla sekcji WSAD i kursorów oraz reszty klawiatury za pomocą dedykowanych klawiszy u góry obudowy.

• przycisk Game Mode

Blokuje on klawisz Windows i podświetla się, gdy jest włączony. Osobna dioda obok lampki Caps Locka także informuje o jego działaniu.

• przyciski multimedialne i rolka

Dzięki nim możemy wznawiać, pauzować, zatrzymywać i przełączać multimedia między sobą, a także wyciszyć komputer całkowicie. Bardzo poręczna rolka zmiany poziomu głośności chodzi ze średnim oporem i nie czujemy wyraźnie „haczenia”, jak ma to miejsce w rolkach myszy.

• programowalne przyciski

Znajdująca się w lewej części obudowy sekcja klawiszy programowalnych potrafi z początku nieco przeszkadzać, ale szybko da się do niej przyzwyczaić. 6 przycisków pomnożonych jest przez 3 profile,które wybieramy za pomocą klawiszy M1, M2 i M3, a makra możemy, po instalacji sterowników ze strony www.logitech.com/downloads, nagrywać z poziomu klawiatury za pomocą klawisza MR. Aktywny właśnie profil podświetla odpowiadający mu przycisk, a MR miga na czerwono podczas nagrywania makra.

• sterowniki

Oprogramowanie Logitecha działa jak marzenie. Kropka. Podczas instalacji samo wykrywa obsługiwane urządzenia, a potem samodzielnie wyszukuje gry, które mamy na komputerze i wgrywa dla nich profile z poleceniami. Menu jest w języku polskim, a same sterowniki są kompatybilne z Windowsami od Visty wzwyż, w wersjach 32- i 64-bitowych.

W razie czego możemy ręcznie dodać grę i wybrać dla niej ikonę. Możemy też zaznaczyć, czy dany profil ma się uaktywniać przy uruchomieniu określonej aplikacji oraz to, który profil ma być domyślny, a który włączony na stałe. Poza tym, możemy oczywiście importować i eksportować profile, tworzyć nowe i usuwać niechciane. Są też takie ekstrawagancje, jak możliwość wydrukowania danego profilu (wszystkie 18 makr) oraz sterowanie podświetleniem przez gry.

Programowanie samych klawiszy także jest rozbudowane. Mamy możliwość ręcznego ustawiania opóźnień i zdecydowania, czy uwzględniać je podczas nagrywania makr z poziomu klawiatury. Da się przyporządkować przyciskom standardowe funkcje eksploratora Windows, przeglądarki, edytora tekstu, odtwarzacza multimedialnego, Ventrilo czy samej myszy. Możemy także edytować skrypty LUA.

Jeśli chcemy, dany przycisk uruchomi przypisany do niego program, skrót lub witrynę internetową. Wstawi też wpisany przez nas blok tekstu. Oczywiście, w każdym wypadku, czy to wstawiania tekstu czy uruchamiania zaawansowanych sekwencji przycisków, możemy ręcznie ustawić interwał między poszczególnymi wciśnięciami. Program pozwala też na ustalenie, czy chcemy, aby makro pozostało aktywne do momentu ponownego wciśnięcia klawisza lub aby powtarzało się, dopóki nie zwolnimy przycisku.

•   hub USB

Dostępny jest jedynie jeden port USB, a nie dwa, co jest dziwne przy tym pułapie cenowym. Ponadto, jest on umieszczony w dość niewygodny sposób. Brakuje także huba audio/mic.

4. Wygoda

• układ klawiszy

Inżynierowie ze Szwajcarii od lat mają pomieszany względem reszty producentów układ klawiszy w swoich klawiaturach. Układ US International ma krótki lewy Shift i wysoki Enter, podczas gdy układ UK posiada długi Shift i niski Enter. Jeśli na aukcji lub stronie sklepu internetowego mamy wątpliwości, kierujmy się informacjami, a nie zdjęciami – oszczędzimy sobie w ten sposób rozczarowania. 🙂

Inna sprawa, że dodatkowy przycisk – Backslash – pod małym palcem obok Shifta potrafi stać się użyteczny w grach, jeśli tylko uda nam się przyzwyczaić do takiego ustawienia.

• WSAD i kursory

Zostały wyróżnione szarym kolorem, jednak nie idzie to w parze z zastosowaniem chociażby gumy antypoślizgowej, więc nie da się ich odróżnić opuszkami palców od reszty przycisków.

• O-ringi

Dostępne do kupienia oddzielnie, tutaj są już założone fabrycznie. Spełniają swoje zadanie, jednak nie czynią cudów i nie wyciszą nam stukania do poziomu zwykłych membran. Zmniejszają też dystans potrzebny do całkowitego wciśnięcia przycisku o ok. 1,2mm, ale nie sądzę, by komukolwiek to przeszkadzało.

Pod spacją nie umieszczono pierścieni wyciszających na bocznych przełącznikach, przez co, jeśli wciskamy ją do oporu, da się usłyszeć donośny klik.

• podkładka pod nadgarstki i rozkładane nóżki

Wykonana jest z lekko chropowatego plastiku, który wygląda na w miarę trwały – nie prędko pojawią się na nim zarysowania, jednak czyszczenie go może być troszkę bardziej problematyczne. Nieco drażniący z początku, potem daje się do siebie przyzwyczaić.

Bez podstawki osobom z nawet dużymi dłońmi sięgnięcie do klawiszy funkcyjnych będzie utrudnione, nie wspominając nawet o przyciskach M. Podkładka jest trochę krótka, jednak jej krzywizna i niski profil względem podłoża rekompensują tę wadę.

Przy złożonych nóżkach niektórzy uznają, że ich dłonie znajdują się w trochę nienaturalnej pozycji, więc lepiej mieć je rozłożone.

• kanał na kabel USB

Niby nic, ale, jeśli mamy klawiaturę wsuwaną pod biurko, a nasz przedłużacz USB jest za krótki, by przeprowadzić go wokół klawiatury, możemy przeprowadzić kabel pod obudową – o ile nie jest zbyt gruby. Więcej z tym gimnastyki, niż pożytku.

5. Podsumowanie

Inżynierowie Logitecha popełnili kilka szkolnych błędów, a przecież klawiatury produkują nie od wczoraj. Powiem więcej, są jedną z najbardziej liczących się marek na rynku dzięki trwałości i niezawodności sprzętu opuszczającego ich fabryki. Tym bardziej dziwi fakt, że dopuścili się tych błędów. Jeśli jednak przymkniemy na nie oko, otrzymamy jedną z najbardziej przemyślanych konstrukcji, w której zastosowano rozwiązania wygodne, jednak wykorzystane przez niewielu w branży, takie jak rolka, mnóstwo dodatkowych klawiszy i o-ringi. Za 600 zł mamy prawo oczekiwać trochę więcej, np. możliwości wyboru rodzaju przełączników, jednak, jeśli naszym celem są MX Brown, Logitech G710+ jest jedną z najlepszych propozycji.

Recenzję napisał Kaiser dla Test-Gear.pl. Dziękujemy.